VOORWOORD BIJ “ AL IS HET WIJNTJE ZUUR , HET BLIJFT OP TAFEL!”

VOORWOORD BIJ “ AL IS HET WIJNTJE ZUUR , HET BLIJFT OP TAFEL!”

Zoals de grote Nieuw Testamentische Paulus in de onfeilbare Heilige Schrift eens en voor altijd zo overduidelijk en vooral onnavolgbaar zegt: “Ik wil een iegelijk uit nemender achten dan mijzelve.”

Proficiat!Een ijzersterk statement!

Fred van der Wal zou daar cynies aan toe willen voegen wat de kollegaatjes in het kunstenaars plant soen betreft:

”Ik wil een iegelijk uitnemender achten dan mijzelve,maar hij/zij dient dat dan wel eerst even te bewijzen,
want voor niks gaat de zon op en treedt voor je het weet een levenslange bijstandsuitkering in werking!”
Alstublieft, dank U wel! Pot voor meneer!
Die zit! Prachtig geformuleerd, niet waar? Dat kunt U tenminste vandaag nog in Uw zak steken! Daar heeft U geen wisselgeld bij nodig!

U zult het zoals gewoonlijk wel weer met mij eens zijn:Zo’n zelden in kunstenaarsland vertoonde fan tastiese breedheid van visie en dan ook nog die zelden vertoonde ongebreidelde grootsheid van op vatting waar de ex-Amsterdammer Fred van der Wal in al zijn onmetelijke ruimheid van denken nu al decennia lang op Friese doorlopers in lijkt te gros sieren,die verfijnde,culturele,grootsteedse bree ding (in tegenstelling tot die Friese en Groningse zwak begaafde kunstknakkers met dat afgeknepen, onver staanbare dialekt en die gemene,afgetrokken noorde lijke rukkerskoppen) gekoppeld aan dat heldere,tran cedentale licht van zijn geniale op de Renaissance gebaseerde kunstenaarschap (volgens kunst histo rikus Drs. J. Corver,Groningen) maar vooral dat wijdse,vanzelfsprekende perspektieviese uitzicht op de harde alledaagse werkelijkheid in het algemeen, uiter aard in kombinatie met een woordeloze eensgezindheid in het bijzonder met de zo sympatieke RPF voorman de Zeeuwse ex-houthakker Leendert van Dijke ten aanzien van zijn onverbiddelijk afwijzen van de eigentijdse, los geslagen, steeds vaker vluchtend in de verslavende zinsverdovende roes van de tegennatuurlijke ontucht van de weinig smakelijke of op enigerlei wijze tot de heterosexuele verbeelding sprekende in het wilde weg homohuwelijkende aidsofielterige medemens en dan ook nog die indolente,misselijk makende naar Sex voor de Buch loerende Veronicakijker daarbij opgeteld om de finale rekening van het maat schappelijk failliet te presenteren,nou, daar sluit Fred van der Wal met ten hemel schreiend geheven protest lap vol slordig gekalkte slogans en de fier op gestoken middelvinger naar zowel het tegemoet komend- als het achterliggende snel verkeer,zich weer eens van harte bij aan!Wat U!Krijg nou wat! Eigen volk eerst!
“En wat de o-zo-gevoelige artistieke,griffermeerde, doch voornamelijk onnozele kollegaatjes van die ta lentloze rankunelijers van de op kalvinistiese leest geschoeide vrijetijdsverenigingen Christian Artists van die bleekscheet Leen de la Rivièra of die ama teuristiese kunst beoefenaren vergaderd in die gezel ligheidsvereniging Art Revisited van de Griffer meerde Glimpieper die Groningse padvinder Hans doktorandus Sukkel-van Seventer verder betreft als ik hun magere resultaten minachtend in ogen schouw neem dan denk ik toch wel het meest aan die prachtige tophit van die pure,met een brede ka meelkleurige Stetson kojboj hoed vast gekit op zijn briljantiene vetkuif de aldus afdoend goed gemut ste All American Country Boy Hank Locklin “Plea se help me I’m falling!!!”

Het vorige, in eigen beheer uitsluitend voor intimi uitgegeven boek “Daaaaag dagboek”, waarvan de eerste druk uit slechts enkele gratis uitgereikte exemplaren bestond en een luttele 183 paginas telde (weliswaar in corps 10 pt. gedrukt zodat er me toch een joekel van een lap tekst overblijft om te verwerken en te overdenken van achter de door het ziekenfonds betaalde hoornen dubbelfocus leesbril met de onbreekbare licht getinte polycarbonaat gla zen sterkte plus drie tegen speciaal tarief verstrekt aan de verziende medelander en anders gekleurde Afghaanse en Afrikaanse import,die de boel hier komt verzieken) en in tegenstelling tot de voor een veel breder publiek gekorrigeerde ongekuiste twee de druk van drie honderd zes en veertig paginas,wel een groot aantal illustraties heeft,schreef de sinds 1976 niet langer door de over heid gesubsieerde beeldend kunstenaar Fred van der Wal in een tijd spanne van drie maanden voor de verjaardag van zijn geliefde oudste dochter Misja Natalie Pauline.
Een bofkont van het zuiverste water,aangelengd met pure Wiskey Malt,want het is me een brok van een meid waar iedere barman voor siddert als hij uit de verte haar door de wiskey en zware sjek gebro ken stem hoort donderen nog voor haar strakke Dub bel D cups opdoemen aan de horizon!
Het eerste werk van Fred van der Wal “Dàààg Dagboek” betrof een verzameling van bijeen gesprokkelde dagboekfrag menten van een vrij wel aaneen gesloten,zeer turbulente periode uit het boeiende,veel bewogen leven,dankzij de knijptubes van dokter Vogels biofor cecreme altijd weer in zijn proza verrassend jong gebleven rimpelloze,naar Chanel Egoiste geurende auteur/kunstschilder Fred van der Wal (de enige niet naar tenenkaas stinkende in Friesland woon ach tige beeldend kunstenaar) op zijn vrijetijds ge zondheidssandalen.Niet voor niets lakte hij zijn na gels in 1979 nog donkerblauw en rood!
Het was me trouwens wel een verzameling pakken de stories in dundruk betreffende meneer de kunste naar Himself,zijn echtgenote en de twee in de horeka sektor aktieve dochters, van oudsher toch al twee moeilijk opvoedbare blonde stoten van meiden van heb ik jou daar met borsten uit de dubbel D cup klasse, gedeeltelijk zich afspelend in het morsige uitgaanscircuit van het suffe,weinig beschaafde Friesland in die Wonder Years van 1984 tot 1988 toen alles kon op elk gebied en enkele afgedrukte fragmentariese brokstukken van de daar op vol gende rustige,ingetogen,bijna kuise jaren van kriste lijke,evangeliese bezinning,diep gravende Bijbelstu dies,kontemplatie op eenzame hoogtes in de Arden nen,toch wel de Himalaya van de Belgen en temidden van de glooiende heuvels van de Morvan,waar bij rusiende beken veel gezongen werd of stukken voor gelezen uit een werkje van C.S. Lewis door het echtpaar A.& H. Fonteyn en tallzoze bespiegelingen uitend tegen malkander met een blikje coke in de hand op Parijse kerkhoven,in de voorjaarszon gezeten op koele,blauwgrijze graf stenen die de graven van internationale beroemd heden nog enige opsmuk gaven,maar ook dat omzien in verwondering naar elkaar in de stinkende subway van Londen en die jarenlange keiharde konsolidatie van de toch altijd al gerieflijke finan ciële positie op de beurs en vervolgens om wakker te blijven de nog hardere konfrontaties dan ooit met de griffermeerde semi-artistieke medemens,alsmede andere stiekeme E.O. klootzakkies en vrome incest plegers van 1988 tot 1998,toen Fred van der Wal gaandeweg de belangstelling voor het regelmatig bijhouden van een dagboek voor goed verloor en tot 1993 zich vier keer per week intensief bezig ging houden met zijn full contact kyokushinkai karate training om die te kenleraren van Christian Artists eens en voor goed mores te kunnen leren.De dienstweigerachtige,uiterst rielekste,niet stuk te krij gen beroepskunstenaar Fred van der Wal,die tijdens zijn veel te korte leven drie keiharde Oosterse vechtsporten intensief beoefende en daar ook nog drie eerste kyu graden in haalde (alsof je een em mer leeg gooit!) stopte op 53-jarige leeftijd met de gerespekteerde martial arts en liet de superieu re,Japanse full contact vechtkunst van de lege hand voor wat het was.Zijn enige kommentaar toen hij met een machtige direkte vuiststoot dwars door zes centimeter hout stootte was:”Don’t look back!!!”En daarmee kunnen wij het als labiele,overgevoelige stijve harken met een simpele levenslange bijstands uitkering in het artiestenplantsoen als zijn kollega het mee doen.Er zijn nu eenmaal in de kunst Heren en slaven en Fred van der Wal is een Heer…!!!
Zong de langzamerhand bejaarde,achterhaalde pro testzanger Bob Dylan niet voor niets over the empty handed painter of your streets,waarmede weer alles voor vandaag tot aan de dagsluiting verklaard is? Enfin,genoeg geluld!Zo kunnen we nog wel uren aan een stuk door gaan!
Het beheer,de administratie en het verbouwen van de vijf huizen (vermeerdert men huizen,dan ver meerdert men smart,placht Fred van der Wal altijd te zeggen) die de zo succesvolle, onstuitbare van der Wals tot 1996 bezaten eisten bovendien veel te veel tijd op voor bezigheden van sportieve,hetzij introverte of reflektieve aard waar de bespiegelende kunstenaar zich zo vaak als artistieke Narcissus gaarne aan overgaf tijdens het bloemen plukken. Neemt men daarbij de drukke job van de echtgenote van de zo bevlogen artiest als full time docente aan de NHL te Leeuwarden in ogenschouw dan ziet U wel dat de beide echtelieden niet bepaald uit de goot komen of de hele dag achter het raam werke loos saffies met mariehu-wie-wat-war-wana hebben zitten draaien van onversneden pruimtabak gemix ed met okselbaai.
In 1996 verkocht Fred van der Wal het laatste van de huizen (G.Japicxstraat 39) in Leeuwarden.Het leverde hem als onder een gelukkig gesternte gebo ren hoog begaafde zakenman-artiest uiteraard geen wind eieren op en de vervolgens goed gekozen be leggingen in courante Nederlandse aandelenfondsen leverden binnen een ander half jaar meer dan zeven tig duizend gulden netto rendement op.Tellen wij daarbij het wachtgeld van meer dan vijftig duizend gulden netto per jaar van zijn echtgenote bij op en nemen wij de financiële reserves van het echtpaar van der Wal van tegen de drie ton cash in acht,dan begrijpt U dat de van der Wals,die zonder een cent begonnen en zelfs in de sweet silver sixties geen na gel hadden om genoeglijk hun eigen of ander mans reet te krabben er langzamerhand warmpjes bij blij ken te zitten en al jaren lang onder de kunst paeda gogiese,steeds zorgelijker kijkender kulturele kol legaatjes die hun ganse bestaan voor de klas dienen te slijten uiteindelijk toch de lachende derde blijk en!En zo hoort het ook!Wie risikos in het leven neemt moet beloond worden!Menig tekenleraar wil zijn als een wild stromende rivier,maar met behoud van maand salaris en dat gaat nu eenmaal niet!
Het arbeidsloze inkomen is volgens onze artistieke, romantiese levenskunstenaar die Fred van der Wal uiteindelijk is toch maar het mooiste inkomen!De kunstenaar die zegt zijn magistrale meesterwerken tussen twee lachbuien door te vervaardigen draait er echter zijn hand niet voor om!
Alleen al het sorteren van de niet altijd op volgorde juist gedateerde handgeschreven,soms nauwelijks leesbare,beschimmelde,zwaar besmeurde dagboek bladen die uit alle gaten en hoeken van het huis werden opgescharreld kostte dagen aan een stuk. Het nauwelijks te ontcijferen,soms raadselachtige materiaal;slordige,doch enthousiast neergepende in tieme konfidenties in een minutieus,sierlijk,maar bijkans onleesbaar handschrift tijdens zonnige rust- en vakantie periodes in Nederland,Belgie,Enge land,Duitsland en Frankrijk was vaak nauwelijks leesbaar.Tevens ging door slordig beheer een aan zienlijk gedeelte (enige duizenden paginas tekst en fotos betreffende de Renkumse jaren 1942-1944,de Amsterdamse jaren 1944 – 1957,de Heemsteedes en Bloemendaalse jaren 1957 - 1967 en wederom die hippe Amsterdamse jaren 1967 – 1978) van de herowiese jaren van voor 1984 verloren bij de vele verhuizingen die de van der Wals ondernamen.In zijn gansche leven verhuisde de artiste peintre meer dan twintig keer.Het zoeken naar zijn allereigenste “roots” bechouwde hij dan ook als onbegonnen werk,te meer daar de ene tak van de familie uit mid den-Frankrijk (Beauvais) en de andere uit Fries land afkomstig was.