ELSJE STROETINGA & DE SPOKEN UIT HET VERLEDEN

ELSJE STROETINGA & DE SPOKEN UIT HET VERLEDEN

Misja ontmoet 3 sept. 2011 in gezelschap van Robin A. in de post hippie commune Ruigoord

Elsje “Elysee” Stroetinga met haar huidige partner en zijn hartelijk ontvangen met glazen wijn in het huis waar Elsje woont als zij niet in haar huis in de Dordogne verkeert.

Herfst 1976 initieert Elsje S. op geraffineerde wijze een ruzie met mij op Arti et Amicitiae waar Chris van Geest, mijn echtgenote, Sjouk en Rini Stigter bij aanwezig zijn.

Tot 1976 was ik bevriend met Elsje en Chris en zagen wij elkaar minstens twee maal per week.

Chris van Geest en Elsje S. waren 30 oct. 1976 uitgenodigd op mijn verjaardag met Rini en Sjouk Stigter. Mijn wederhelft had in de voorkamer de grote tafel uitgeklapt en daar gedekt voor het aantal genodigden.

Een uur voor het etentje belde Elsje S. mij op met de vraag of haar Parijse vriendin ook welkom was. Ik vond het geen enkel probleem, maar Ina die meer aan afspraken hecht wel , dus ik belde terug dat de onbekende vriendin niet welkom was.

Het botte antwoord van Elsje S. was dat zij dan ook niet met Chris zou komen.

Ik vermoed dat de daar op volgende uitgelokte ruzie op Arti een wraakneming van Elsje is geweest.

Elsje S. meende zich te herinneren dat wij in onze luxueus ingerichte vrije sector woning aan het Galileïplantsoen in de Watergraafsmeer van een houten plank aten die aan de muur vast zat en droge witte boterhammen met kaaskorsten en ham zo hard als triplex onze gasten voor schotelden.

Het is helaas bezijden de waarheid want ik had het haar achteraf graag gegund.

Sporadisch heb ik Chris daarna in de jaren tachtig nog wel eens gesproken. Zo heeft hij mij geprobeerd een aantal falsificaties van Sonia Delaunay aan te smeren die hoogstwaarschijn lijk door een bekende Hollandse kunstvervalser, waar hij connecties mee had, zijn ver vaardigd.

Deze vervalser kwam in 1969 bij mij over huis in de Nieuwe Spiegelstraat. In 1971 verbrak ik het contact met hem omdat ik niet in de beeldende kunst ben gegaan om in de criminaliteit te belanden.

Ik had bij het zien van de grafiek al meteen mijn twijfels.

Begin jaren zeventig vertelde Elsje dat ze in Parijs had gewoond, een sportwagen en een appartement daar had bezeten en als fotomodel enige tijd had gewerkt. Ik nam toen aan dat het de waarheid was. Ze zag er goed uit en paste in het modebeeld.

Als ik me goed herinner was zij ook nog eens uitgeroepen als koningin van het Hoela Hoepen. Niet iets om je voor te schamen.

Vanmiddag in Ruigoord- na bijna 40 jaar later- ontkende zij ooit gezegd te hebben dat ze fotomodel was en meende daar alsnog beledigd over te moeten zijn. De reden om op het fotomodellen bestaan neer te kijken ontgaat mij, maar is wellicht in de eenzijdig georiënteerde ex-Amsterdamse post-hippiekringen geen aanbeveling.

Toevallig dineerde ik in een restaurant in de buurt van de Kalverstraaat geruime tijd geleden waar op de witte muur een video werd geprojecteerd van Ruigoord. Heel even zag ik daar Els je S. voor bij schuiven en herkende haar direct

In eerdere weblogs op Basic Publishing en Vkblog heb ik summier aandacht aan Elsje S. en Chris van G. besteed.

Summier, omdat ik mij niet echt bezig houd met ex-vrienden of vriendinnen en het eigenlijk nog steeds veel te druk heb om me er in te verdiepen.

In op korte termijn te publiceren boeken zal ik in de marge aandacht aan ze besteden.

Ik ga conflicten uit de weg, vermijd ruzies in gezelschap en om die reden heb ik Elsje noch Chris na de gebeurtenis ooit opgezocht. Het benauwde kleine kunstwereldje van Amsterdam heb ik altijd gemeden.

Het door Elsje S. in de jaren ‘80 op Arti et Amicitiae verspreide verhaal dat mijn biologische vader een ex- S.S.-er is geweest berust niet op feiten. Integendeel, hij leefde na 1972 van een uitkering van de Stichting 1940-1945.