Het (on)navolgbare leven van een blogger (deel 1)

HET (ON)NAVOLGBARE LEVEN VAN EEN BLOGGER (DEEL 1) oktober 13, 2011 Het leven van een Blogger bijzonder? Onnavolgbaar? Ik geloof er niks van! Integendeel. Het is familie doorsnee. Passé Overflakkee. Tobben geblazen. Ik vergelijk het met de echtelijke samenleving op middelbare leeftijd. Er boven op met je dikke pens en biertieten–zwaar ademen met je bierkegel- hikken en boeren onder het handwerk om de dame sappig te maken en daarna van je één twee hoppakee, naar binnen stompen, drie keer stoten, twee keer tieten grijpen, hardhandig billen kneden beneden, de opening van het schijthuis vingeren, nog een laatste hardvochtige klaroenstoot met de waldhoorn tussen haar alpen voor de kleine blonde dood onder je aaaah en ooooh begint te roepen, klaar komen, vuile hoer roepen als dank voor de bewezen diensten omdat ze van vuilbekken hitsig wordt en na het aangenaam verpo zen, onder het bed de schillen en de dozen, moeilijk afwentelen, het is in de rug geschoten, een roffelende scheet laten, omrollen, goffedomme roepen als je bijna uit bed sodommietert en bevestigen dat ze een ouwe uitgewoonde doos is waardoorheen een peloton matrozen kan marche ren en snurken geblazen. Wat houdt het bloggers leven dan verder in? Sappelen. Bescheten levens, kort als een kinderhemd van je kleine zusje Helena Hupsakee waar net de beuk bij is ingegooid en de ramen ook. Matschudding en stennis. Anderhalve man en een paardenkop en de rest houdt ook niet over. Kloten van de bok. Mediocre. Belast en beladen met frustraties, verslavingen, angsten, fobies, obsessies, geheime driften, sex bizarre, mislukkingen, lage lusten, hooggestemde verwachtingen, verlies, vervlogen illusies, niet vervulde dromen, ijdele gedachten, gemiste kansen en dat maakt het leven van de blogger juist zo funny, want het is niet goed of het deugt niet en komt het vandaag niet dan komt het morgen ook niet! Zesde glas Gato Negro. Zij. Middelbare leeftijd. Drankorgel. Wazig. Half van de wereld. Ma nisch depressief. Ritalin kuur. Nog even een joint ter grootte van een conifeer rollen met zo’n fijne punt er aan. Een verstikkende lucht van verbrande kerstbomen. Goeie shit voor een krats uit de Bulldog! La vie en rose. P & W op de buis drong ook niet meer tot haar door. Politieke tinnef. Verkrampt bekkie die Albi no Witteman. Alsof die neuroot in de bleekwater was gevallen. Zet ‘m een Stahlhelm op en je hebt de perfecte SS-er. Wat me net overkwam met mijn negotie. Op memo recorder gaan zitten. Beter dan op de kat. Jammer. Rotding. Wat moest zij er mee. Gadgets, getverdegetverdemme. Vroeger kon je toch ook zonder? Nou dan! Nieuwe bij Wehkamp bestellen? Op afbetaling? Zestien procent rente kut met krenten. Wat was ze eigenlijk als ze in de spiegel keek? Een doorsnee mafkut? Eenzame kutbewuste blogger? Een klapkut met olifantspoten? Onnavolg baar? Zij? Krijg nou wat! Helemaal niet! Middelmaat! Beer van een meid, maar geil en smeer baar als halvarine. Smeerbaar. Vreselijk begrip! Schoot dat prachtige poweem haar net binnen dat na haar scheiding haar steeds te binnen schoot: Ik ben Kaatje de weduwvrouw Haar op mijn k*t als kabeltouw Tieten als een juttepeer Geil in de Sloggie als wagensmeer Dag meneer de koekepeer Flikker op jij geile beer Als ze klaar kwam spoot ze als een springfontein. Net als die lustlavin van sadomeester Tom van Galen Last. D’r smoel? Een pannekoekenkop als Sybille Clitteman, die kleine pyknische onder deur met d’r Viva Nieuwe Stijl kutstukkies in de Volkskrant. Of was hij het soms weer, die net gebeld had? Haar chef. Slappe lul met zijn geklaag. Veertig en dan nog mammies liefste jongen. Pappen en nat houden. Mannen. Klootzakken. Identiteitsproblemen? Allemaal! Geboren penispauzepielemoospikkies. Miesjmachers en min kukels! Gelul! Bullshit. Opgeklopte problematiek rijp voor hoofdartikel in de Cosmo of de zater dag bijlage van de Volkskrant. Artikel in headlines: Neuken doe je zo met je hondje in zijn schijthuis. Amoeben infectie. Wormen. Eén letter meer dan women. Hulp? Hij? Hulp voor zijn gulp. Laat ie naar zijn wijf gaan, de hoeren of de dominee als ie om hoog zit met zijn negotie. Ze had het gehad met de wereld om zich heen. The world about us? Gotcha! Stomme zwart wit film Laurel en Hardy kon je nog beter zien. Ze stond op. Mascara vergeten te verwijderen. Anders weer dikke, rooie, bloed doorlopen ogen morgen op werk. Zou koffiejuffrouw Misja weer treiterig opmerken; “Heb je weer stennis gehad met je vent, mafkut? Huilen is voor jou te laat op jouw leeftijd, meid. Nog een koffie verkeerd om het af te leren? Blauw past bij jou met die opoe hangwangen kuttekop. Met melk en suiker of doen we zonder vandaag. Scheelt weer een halfje op de begroting!” (wordt vervolgd)