OVER KUNST PRATEN ZONDER ZWAARWICHTIGE WOORDEN? JA, DAT IS MOGELIJK! (DEEL 2)

OVER KUNST PRATEN ZONDER ZWAARWICHTIGE WOORDEN? JA, DAT IS MOGELIJK! (DEEL 2)

Zodoende stelt auteur dezes vragen over de kunst en beantwoordt ze ook nog in een vloek en een zucht en dat is meer dan een klucht, dat is reality TV en dan is TV NIET de afkorting van Transvestite.

Een groot gedeelte van mijn betoog zal worden gewijd aan de beschouwing van een aantal belangrijke maar ook totaal onbelangrijke werkstukken die de pretenties van de maker niet waar maken. Hoe bedroevend!

Dit is heel zeker niet het minst boeiende deel van mijn betoog in Deel 3 zult U ondervinden. Immers, de moderne kunstenaaar stelt de oppervlakkige beschouwer op het eerste gezicht voor menig raadsel of kruiswoord puzzle, die hij tevergeefs tracht op te lossen en zich de hersens af pijnigt tot aan migraine aan toe, maar een millimeter verder komt hij niet.

Wij beschouwen o.a. de vele imitatie Picassos, zoals de zogenaamde, zelfbenoemde Picasso van Amsterdam in zijn schamele pogingen de grote voorbeelden na te volgen en een aantal andere kunstenaars van diverse aard en kwaliteiten.

Auteur dezes neemt U als kenner van het veld mede naar boulevards van artistiek mededogen en duizelingwekkende vergezichten over berg en dal vervuld van het hoorngeschal van Fred van der Wal, maar ook brede panoramas van lieflijke kleuren, terwijl hij onderdehand zijn zoetgevooisde stemgeluid in het snoeperige rozevingerige oortje laat klinken, want via het oor is de weg naaar de k*t nu eenmaal zoals wij heteromannen allen weten, onderdehand steelse blikken werpend op de curve van Uwe borsten, billen en wat dies meer zij aan heerlijkheden des vlezes om zo nu en dan in momenten van uiterste inspiratie terloops zijn handen te laten wappperen onder Uw gesteven etage rok, en langs llijnen van geeledielijkheid even met de virtuele lift ter hoogte van de derde verdieping, zodat het spirituele peil snel daalt en de bloedddruk nog sneller stijgt. Goed voor de aanmaak van dopamine en feronen.

Laat de gelukshormonen stromen. Artiesten zijn nu eenmaal stuk voor stuk geilneven en/of- nichten.

Toch kan zich slechts op deze wijze een frisse, verrassende kijk op het artistieke leven van de eigen tijdse mens in rap tempo ontwikkelen.

Wat wil auteur dezes eigenlijk behalve grijpen en graaien, snokken en snaaien? Ach, weet hij veel!

Voor alles wil onze Fred van der Wal U ter wille zijn en dat hij daar heel ver in gaat heeft menigeen tot schade en schande moeten ervaren. Is hij dan niet de rappe ruitenzoeker en flinke stevigerd? De barricade kunstenaar? De profeet van het ongerijmde? De ondernemer van het ongewisse?

Door roeien en door ruiten?

Ja, hoor, hij is het allemaal en nog veel meer, waarover later, veel later.

Voor alles wil hij U wel in Uw waarde laten , zo lang hij seksjuweel zijn zin maar krijgt, de kleine dwingeland uit piemeltjesland.

Hij wil voor alles U verklaringen geven voor het onzichtbare dat de kunstenaar zichtbaar wil maken en dat gaat ver. Wij denken dan aan het sprookje van vrouw Holle. Hij dringt de kijker niets op, integendeel, prijst zijn eigen werk voortdurend aan en kraakt het werk van de colle gaatjes even hard af en wel met verve.

Hij wil bemiddelen tussen het kunstwerk en de wijd open staande in- en uitgangen van de onbevoordeelde kijker, die de intrinsieke waarde van het kunstwerk door de open poriën van de huid naar binnen opslurpt en zich op verkwikkende wijze laat laven aan andermans/-vrouws genie. Even de batterij op laden.

Zelf moet de de lezer cq –es kiezen, oordelen, verwerpen of accepteren en dan moeten wij weer aan die in- en in slordig levende Ramses Shaffy denken met zijn lach, huil, bidt en bedonder. Rare vent die Ramses, daar heb ik nooit eeen eitje mee willen tikken. Hij zal wel regelmatig de lullensmid hebben moeten bezoeken.

Daarom poog ik bevattelijk te schrijven voor de eenvoudigen van geest die ook wel een willen weten van hoe en wat en waar het om gaat in het kunstenaarsplantsoen.

Kunst is nu eenmaal gesublimeerde kinky sex, anders was ik er nooit aan begonnen.

Gewichtige taal wordt bij voorkeur vermeden in de rondgang die U met onze kunstartiest maaakt door heden, verleden en toekomst en Fred van der Wal gaat U als goeroe voor op Uw levensspoor, maar wij dienen vooral niet te vergeten dat elke goeroe een giro heeft.

Mag ik effe vangen, ligt hem in de mond bestorven.

Elk wanbegrip wordt trouwens ontmanteld en gefileerd tot op het kunstbot, slechts het filigrain van het zenuw weefsel blijft over en dan zult U zeggen: Geen gezicht 2011. Existentiële angst wordt aldus afdoende bestreden en zo hoort het ook. Liefde zonder vrees, schreef Chesser toch? Om die reden vraag ik de cursiste van de vrouwelijke kunne een doorkijkbloese te dragen en leuke niksigheidjes aan lingerie er onder. Graag geparfumeerd op de zeven Heilige Plaatsen. Een aardige schaambos, maar is de poes geschoren, dan is er nog niks verloren. De cup size doet er niet toe.

De opzet van de zondagmidag causerie is min of meer origineel; het is eigenlijk een verslag, een slijtageslag als The Battle Of The Bulge, een denkbeeldig twistgesprek onder sloten

drank en schalen bitterballen, een voortdurende interactie met enkele geperveteerde kunst vrienden en evenveel halluvve gare kunstvijanden, over onderwerpen die diep gaan en ook nog ver, waarbij het bekende Truth or Dare een grote rol speelt.

Zang en dans op tafel is geheel niet uitgesloten, maar van een uitvoerige befpartij voor de klok twaalf slaat op het grasgroene laken van het biljart van Arti et Amicitiae kan geen sprake zijn, maaar is het één minuut na twaalven, Triple Witching Hour, kan er weer van alles. Een nieuwe dag, een nieuw geluid.

Elke aanwezige speelt zijn eigen rol, zingt zijn eigen lied en heeft alle ruimte voor artistieke inbreng op elk vlak onder het motto Kom In De Kring Doe Je Eigen Ding en zing, zing, zing, kleine klotebibber mmet je boterbabbel!

Wij menen als recensent te mogen zeggen dat auteur van dit stuk er inderdaad aardig in is geslaagd de draad vast te houden en de boeiende en o-zo-belangrijke gesprekken over ditjes en datjes op artistiek gebied op een dusdanige wijze in te leiden , dat diepe inzichten worden verworven alsof het niets kost en aldus verdieping na verdieping in de geest via mind fucking praktijken geconstrueerd worden. En waarom ik nu plotseling aan die lullige film van de familie Trapp moet denken zou ik toch echt niet weten, want ik zie toch echt veel liever de film Gooische Vrouwen om kennis te nemen van het Ware Leven!