IK DENK DAT IK ME VOORTAAN DOOR BOKITO LAAT INTERVIEWEN

IK DENK DAT IK ME VOORTAAN DOOR BOKITO LAAT INTERVIEWEN

"'t Valt me mee dat u zonder een Tom Tom mijn huis hebt kunnen vinden, want de inwonerse van Couloutre heb ik de opdracht gegeven om mijn adres aan geen enkele Hollander te openbaren die op Bokito op doorreis lijkt en een banaan in zijn bek heeft" zegt Fred van der Wal, ooit omschreven als de meest gehate kunstschilder van realistisch schilderend Neder land.

Naast hem Isis Nedloni, zijn vaste begeleidster in binnen- en buitenland, die zelfs bereid is een invalidekarretje te duwen in geval de artiest pootloos door het leven zou moeten gaan, maar voorlopig is het nog niet zo ver.

Het heeft mij ettelijke mails gekost alvorens de meester in een gesprek toestemde.

Na een pornografische kaart met een zelfportret er op waar op de gevreesde kunstenaaar in dameslingerie te bewonderen valt met een paar chroomstalen tepelklemmen aangezet terwijl hij zichzelf bewerkt met een dildo van een aanvaardbaar damesformaatje: "Ik heb helemaal geen zin in een vraaggesprek. Ik ben net lekker bezig! Zo kom ik toch nooit op tijd klaar?", kwam drie weken later een korte mail met het jawoord.

Hij zit keurig gekleed, rookt Camel en straalt een beetje nervositeit uit. Voor hem ligt een digitale camera, een dure Canon .

"Fantastisch ding. Kun je prima reproduceerbare foto's mee maken van je werk. Heel handig ook", lacht hij.

Fred springt blijkbaar even vlot om met de camera als met de pen en de penseel. Een staaltje daarvan: de voortreffelijke fotos indertijd in o.a. De Telegraaf ter promotie van het boek Handschoenen en tassen van zijn voormalige echtgenote.

"Benieuwd hoeveel mensen er vanavond naar mijn lezing komen. Als er honderd man is, ben ik al erg tevreden.Achteraf mogen er vragen worden gesteld. Tenminste als ze daar zin in hebben. GSM’s dienen uit te staan en ik wil geen gehoest of gesnotter horen."

"Wat drinken we vandaag? vraagt Fred.

Hoe bent u aan dat imago van een hooghartig en boosaardig iemand gekomen?

F: Wie mijn blogs heeft gelezen, zal dat een beetje begrijpen. Ik heb er veel vijanden. Vooral academici zonder baan met een overschot aan vrije tijd. Toch vreemd. Ik denk dat het met zelfhaat te maken heeft van dat soort mensen en jaloezie dat ze zich zo agressief en ongenuanceerd uiten.

Eigenlijk heb ik het allemaal neer geschreven om de mensen leringh ende vermaeck te geven. Een opvoedende taak is mij van boven toe bedeeld, dat zal het wel zijn. Maar, ja, ze zijn zo eigenwijs dat ze de hand niet in eigen boezem steken of zich willen laten leren. Ze gaan als pvda aanhangers liever naar die onsmakelijke dikzak Paul de Leeeuw loeren of die ouwe hoer Freek de Jonge imiteren om openlijk in de tegenaanval tegen mij te gaan met andermans woorden en declameren dat ik giftig, gemeen, vals, doortrapt, leugenachtig en ongenadig ben. Een of andere beroepswerkeloze econoom beweert dat ik alles bij elkaar lieg en dat wordt nagepraat door een wiskundige die uit zijn job is gezet en wankelend door het leven gaat met een kenau van een wijf die drie hatelijke weblogss vol onzin over mij neer kalkte. En nog slecht geschreven ook. Dat is allemaal onzin wat ze over mij beweren. Ik heb die mensen nog nooit gezien of gesproken. Na enkele minuten lezen heb je al door dat ze niet deugen. Of niet, soms? Wat denkt U er van?

Toen u in 2002 naar de Bourgogne vertrok zei u op Uw weblog dat u nogal wat waardering had voor Frankrijk en Marie LePen, maar toch SP blijft stemmen. Is dat niet met elkaar in tegenspraak?

F: Ik denk niet dat mijn critici daar echt blij mee zijn. Maar ik hou van dit land. Ondanks al die dwaze verhalen over Frankrijk die ik dom en ongeloofwaardig vind. Ik kreeg onlangs nog een mail van een fijn christelijke Fries die beweerde dat in Frankrijk de duivel huisde.

Welke verhalen?

F: Nou ja... De Hollanders krakelen graag onder elkaar, maar bloedvergieten is er nog net niet bij. Frankrijk is gelukkig geen Afghanistan. Natuurlijk zitten jullie in Holland met door de socialisten zelf veroorzaakte huizenhoge problemen. Soms wordt er betoogd, gooien ze al eens een raam in of een waxinelichtje tegen de gouden koets, maar dat is ook alles.

Iedereen kan nog ongestoord zijn pilsje drinken op een terras of een sigaretje rollen zonder dat een gek naaar buiten rent met een zwaard om iemand zijn kop af te hakken. Zo mag ik het graag. Verder ben ik gek op het landschap van de Bourgogne, al wordt daar nog zoveel over geëmmerd. Jullie platteland in Holland is lelijk. Alle moderne architectuur daar is niet om aan te zien.

(wordt vervolgd)