BEELDENDE KUNSTENAARS IN HET BILDT.

BEELDENDE KUNSTENAARS IN HET BILDT. SCHRAALHANS KEUKENMEESTER: HIER VERKOOPT MEN TOVERBALLEN.

Kunstenaars centrum Aerden Plaats ,voorheen de Witte Klok, van de groep Uytlandse kunstenaars, voor heen de Bildtse kunstenaars. De naam van de illustere groep kreatievelingen verandert met het jaar. Niet iedereen is welkom in dit amateuristische gezelschap. Zo werd ik mei 2010 niet langer gaccepteerd als exposant door de akela van het stel, Mevrouw Zwijnenburg persoonlijk zonder verdere toelich ting. De reden is wellicht dat mijn echtgenote van haar een schilderijtje had gekocht, hetgeen in Friese kunstkringen onder collegaatjes als een zwaktebod geldt.
Na een verblijf van acht jaar in Frankrijk waar minder bekrompen opvattingen onder kunstenaars geldden kwam het ons vreemd voor.

Over enkele kunstenaars van de groep Uytland heb ik een lovend weblog geschreven en aangeboden een profiel van hen in een komend boek van mij op te nemen. De betreffende kunstenaars keken alsof ze stront roken en reageerden afwijzend met het argument: “Zeker aan ons ook nog geld willen verdienen, hè? Wij willen alleen door het Stedelijk Museum of meneer Huub Mous in een boek komen, maar zeker niet via jou!”

We wonen in een vrijstaande, hypotheekvrije nieuwbouwvilla en een hypotheekvrij Maison Grande in de Bourgogne want voor afbetaling hebben we minachting. Dat bazuin ik graag rond omdat het de waar heid is en te laten zien dat wie het breed heeft het ook breed laat hangen. Achter mijn rug om rept de broeierige Friese artiesten congregatie dat ik een “patser” en ook nog een “proleet” ben.
Ik zeg daar op: “De luizige, pluizige kunstartiestjes kunnen beter jaloers op je zijn dan dat ze van je vreten!”
Ik ga als genie nu eenmaal liever om met de boys die de Rolex over de mouw van het Armani colbert dragen dan een plestik kermisklokkie vaan de Hema en of ze het dan via de drugshandel of over de ruggen van de vrouwtjes verdiend hebben zal me een dikke worst wezen want aan een boom zo vol geladen mist men een paaar natte pruimpjes niet als gezonde Hollandse jongen met een broek vol liefde en mededogen.

Een stiekeme, lasterlijke reactie van een lampenkappen kunstenaar van de Nieuwe Bildtdijk op mmijn weblog, dat niemand van de ach terbakse Uytlandkunstenaars zogenaamd ooit las, maar onderdehand, een reactie zogenaamd uit mijn naam gedaan, deed voor mij de deur dicht. Ik mailde het IP nummer door naar de Akela van de Uytland groep, de volvette veertig plus Mevrouw Z. met een klacht hierover. Uiteraard ontkende de lampenkappenkunstenaar in alle toonaarden zijn betrokkenheid.
We waren in elk geval niet meer welkom bij de artiestjes van de Uytlandgroep.

Eén van die kunstenaars, een zekere S. met slechts een been deed aangifte tegen mij wegens “ doods bedreiging”. Nooit verder iets van gehoord. Soms zie ik ‘m rijden in zijn aangepasste invalide Goggomobiel en dan kijkt ie hatelijk mijn kant op.

Een week of twee geleden was ik op een vrolijk avondje bij kunste naar Leopold Wijdeveld waar een grijze mevrouw zich beklaagde dat ik haar man al twee (!) keeer eeen invitatie per mail voor een tentoonstellingsopening had gestuurd.
“ We voelen ons gewoon gestalkt!” klaagde de vroeg bejaarde onaanzienlijke grijze muis p huilerige toon. Gotsamme, ddacht ik, als je daar op moet om je laading af te schieten als man word ik nog liever homosuweel.
Even later mocht haar mannetje, een gepensioneerde journalist van eeen flutblaadje een ellenlang verhaal vertellen over hoe zijn Alter Ego onder de naam Dwaalgast op het strand in een duinpannetje terecht kwam waar ie op de tast een meneer Kwaaitaal tegen kwam en een zilveren lepel vond waardoor ze in eensgezindheid naaar huis strompelde en de jeneverfles opende. Er kwam geen end an het zouteloze gelul van de beroepsoudenhoer.

Waar exposeren de Uytlandkunstenaars? Oudebildtzijl. In een inge slapen dorp waar nooit iemand komt. Eeuwen geleden ontstond deze suffe dorpsgemeenschap rond de uitwateringssluis(zijl) aan de drooggelegde Middelzee. Het dorpsgezicht ademt nog steeds de sfeer van vroeger. Alsof de tijd is blijven stil staan. Een enkele auto uit het jaar nul rijdt schokkend voorbij.

In het gammele expositie gebouw dat nu de Aerden Plaats heet-voorheen De Witte Klok- maakt men ken nis met de hedendaagse kunst van dit gebied, hetgeen het ergste doet vrezen. Het peil valt dan ook niet mee van de kunstwerken.
Eeen journalist noemde het “goedwillende amateuristische rotsooi”. In schreeuwende kleuren brullen de Karel Appel imitaties van de muur. Elke bejaarde kunstschilder van het wad noemt zich bij de dorpspomp een “Jonge Wilde” ook al trekt ie al tien jaar AOW.
Het Bildtse landschap heeft een grote aantrekkingskracht op arme kunstenaars vanwege de gammele, goedkope dijkhuisjes die voor een krats verkocht werden aan behoeftige kunstenaars met hun aan- en inhang.
Velen hielden het er slechts één seizoen uit en waren niet bestand tegen de lange winters in het waddengebied. Kunstenaars zijn nu eenmaal fysiek slappe, gevoelige tiepes, die doorgaans niet bestand zijn tegen te grote uitdagingen. Nog voor zij een speld horen vallen barsten ze al in tranen uit.
Tijdens zomermaanden waait de geur van Rooie Libanon en ander drugsvergif de fietser tegemoet van uit de schamele vissershutten en doet de wielrijder bijkans naar adem happend van zijn velo de dijk af storten. Zadelpijn. Het rijwiel kan gelijk door naar de Kringloop. Als ik drie maal met me fietsbel bel, nou, dan weet je het wel.
Wisselende groepsexposities van Kunstkring Uytland tonen een grote gevarieerdheid van middelmatige tot zeer slechte kwaliteit en er is informatie over mogelijkheden tot atelierbezoek, want bij menig kunstenaar staat de thee van gisteren gitzwart te pruttelen op een waxinelichtje. Een lulverhaaal heeft de artiest altijd paraat over kommer en kwel.

Tevens kan men na de nep- en namaak kunstwerken de bijbehorende Julianakerk bezichtigen en kennis nemen van het verhaal achter dit voormalig doopsgezinde schuilkerkje van opstandige protestanten. Geen van de kunstartiesten bezoekt een kerk, dat is immers goed voor de burgerman.
Voor een kopje koffie of thee, met een heerlijk Fries Boterduimpje, strijkt men even neer in de theeschenkerij waar het heerlijk thee leuten is en de goed gevulde K. achter de toonbank een ieder glunderend te woord staat. Zij verstaat met enige moeite Neder lands. Meestal is zij in gezelschap van haar hoogbejaaarde, broodmagere echtvriend, type uitgeemergelde teringlijer, een Friese kunstenaar van het tiepe verre reizen, veel sterke lulverhalen en aanverwant geouwehoer onder een pijpje hasj.

Ik bezocht één keer de zondagse bijeenkomsten van de plaatselijke kunstartiesten van Uytland in De Witte Klok om het gemor van de artistieke bende aan te horen over de kwaliteit van de Shit, de goedkope wijn, de subsidie, de oplopende energieprijzen en de contraprestatie uitkeringen die al decennia lang waren opgehouden te bestaan. De kunstenaars repten van bittere arremoe om een leven lang sappelen maar zagen er welgevuld uit, in het bijzonder de fatso die achter de bar stond. Ze stonden tegen vier uur ’s middags op om nog net naar het loket van de bijstand te kunnen, dan leefde er weer.
Als je zo moet leven!

Tot 1 okt. dagelijks open van 10.30 tot 16.30 u.
dinsdags gesloten

Maanden oktober t/m april
open op zat en zon van 10.30 – 16.30 u.
gehele maand januari gesloten