Boek "Zit er nog leven in je scheur?" Bestseller?

BOEK "ZIT ER NOG LEVEN IN JE SCHEUR?" BESTSELLER?

“….EN NA DAT PIJNLIJKE GROTE ZWIJGEN IN HET UITMUNTENDE CHINESE RESTAURANT TE AKKRUM ONTWEKEN WIJ ELKAARS BLIKKEN SCHUW EN GINGEN WEER ALS EVEN TEVOREN VERDER MET DE HAAIEN VINNENSOEP SLURPEND OP TE LEPELEN, WANT DIE KUN JE VANZELF NIET KOUD LATEN WOR DEN VOOR ER VINNEN IN GAAN GROEIEN!”

Het aangrijpende boekje van de Rotterdamse Ria LaRivière met de titel “Een scheur in je leven” (of was het “Is er nog leven in je scheur?” Excusez! Ik ben de titel even kwijt!) maakte enige indruk op U en sloot naadloos aan bij Uw er varingen sinds 1964 met tal loze vertegenwoordigers van de evangeliese en charismatiese bewe ging?

Nu heb ik weinig met Rotterdammers en met Rotterdamse kunstenaars of Haarlemse kunstenaars helemaal niet, dus dat komt goed uit. Okee, ik vond C.B. Vaandrager wel een baanbreker, maar de rest. Daan van Golden beroemd door een handjevol schilde rijen uit 1964 , roem waar hij nu nog op teert, dat is mij te kort door de bocht. Ik heb een Rotterdamse kunstenaar leren kennen die hier in de Bourgog ne vlak bij woont en die fijne meneer heeft tijdens de openings toespraak minderwaardige opmerkingen tijdens een opening van mijn schilde rijen gemaakt in Musee Maupertuis, omdat ik niet de laatste mode wens te volgen van flauwe videootjes en fotootjes van het tiepe een plaatje bij een praatje.
Toevallig stonden er Nederlandse vrienden van ons naast hem die het onmiddellijk hebben door gebriefd. Ik heb die meneer daar op per email de toegang tot ons huis ontzegd want ik laat me niet koeio neren door een dillettant.
Ria heeft ook niet voor eeuwig alle sympathie mijnerzijds, want ze is veel te mager, slaapt slecht, is onrustig in bed en daar zal ik niets aan toe of af doen, want eenmaal gezegd, blijft gezegd en dat staat als een huis in de Vinex. Op betonnen palen! Hooguit voor twintig jaar, dat soort nieuwbouw wijken, terwijl ons huis in 1790 werd gebouwd naar men zegt, maar dat dondert allemaal niks. Ria? Geen echt monumentale vrouw! Iemand waar je na één seconde al aarzelend Yes tegen zegt omdat No out of the question is, dan moet je wel. Wat zij ook vraagt, dat doet er niet toe. Ze krijgt van mij het voordeel zonder twijfel. Prima gerestaureerd , geparfumeerd, redelijk gekleed en aardig gekapt boven de hersens die werken tegen de klippen op, zegt ze, daarom is ze broodmager en dan al die problemen met het Leven met een grote El, dat gaat niet in je kouwe kleren zitten. Aldus gaat zij niet geheel pro bleemloos door het leven, soms met groen haar soms met blauw haar, soms in een Hummer, dan weer op een opoefiets! Nou U! Kommermaareensom in ingeslapen evangelieland waar iedereen in een zesdehands middenklasser rijdt!

Ik schreef haar na haar teevee optreden in “Man Vrouw” dat het fascineert hoe goed sommige vrouwen zich verbaal kunnen uiten wat het ervaringen en emoties betreft. Om jaloers op te worden. Nooit zal ik haar achter naam meer schrijven als de la Rivièra, behalve nog één keer in een tot nu toe ongepubliceerde tekst van een jaar geleden waarin nu eenmaal achteraf geen verandering in mogelijk is omdat de samenhang anders helemaal zoek is, dat heb ik haar bijkans onder tranen beloofd toen ik hartstochtelijk om vergeving mijner zonden jegens haar smeekte, knielend voor haar met mijn hoofd in haar schoot, grienend als een hyena in het plaatselijke Chinese restaurant! Na heel wat glazen bier en wijn overigens, toen ik snikkend (het ging echt zo van: boehoehoe) door de knikkende knieën ging en voor enig houvast al weer haar boven benen oneindig kuis, doch stevig en bijna liefdevol omvaamde om voorlopig niet meer los te laten- hebben is hebben en krijgen is de kunst- met mijn altoos zweterige jatten en mijn wijd uitstaande vilten ouwe mannen oren, mijn aardappelneus waarboven gniepige, ontstoken rode ogen waar het oogwit geel van ziet, geplaatst in mijn aangezicht, dat knobbelige kalende hoofd onder de roos schilfers met de doorgegroeide wenk brauwen, terwijl ik met ene gemene wellustige grijns net bedacht dat het beter is twee dijen in je handen te hebben dan tien in de vogelvlucht, op bijkans symboliese wijze mijn gelaat in heur met mijn tranen doorweekte schoot legde waar ik toch even niet van terug had en zij ook niet omdat ik zo naar knoflook rook en zoals iedereen weet is dat geen aangename lucht! Publiekelijk gestorte tranen zijn nog altijd de mooiste tranen en het is grote mode, dat gejank van mannen aan de voeten van de dames, daar vallen ze alle maal als een blok voor. Het was al met al bijkans een negentiende eeuws romanties tafereeltje, een genre schilderij van een kwijnende jongeman met edele dame, die de houdbaarheidsdatum al lang voorbij was. Toch houd ik van die adembenemende klasse licht belegen dames, want zij zijn door de wol geverfd als geen andere…en dat moeten we hebben. Ze weten dat ze op hun retour zijn en zijn daarom kneedbaar der, toeschietlijker en begrijpender voor een man met zo zijn heel specifieke wensen wat de intieme omgang betreft dan de jongere garde en echt voor alles in. Ik ben ook zo tegen maagden, dara val ik bij in slaap! Het moet flink beduimeld wezen, anders is er toch geen lol aan te beleven! Je moet toch ook wat als artiest, nietwaar, anders verlies je je geloofwaardigheid! Ik bedoel; ik probeer er geregeld ook maar een punt aan te lullen!
Daar waren de omstanders allemaal heel blij mee, net als ik en ook mijn wederhelft applaudisseerde spontaan en daar na gingen we maar weer verder met de haaievinnen soep, want die kun je niet koud laten worden! We hadden ondertussen heel wat bekijks tijdens die act! Zo zie je hoe gemakkelijk je malkander kunt vinden als je niet door dogmas wordt gehinderd en je bordje al tijd op tijd leeg eet of soep lepelt met een vork in de kommotie! Haar boek is een ijzersterk werk! Ik sta er nog steeds vierkant achter! Ik heb er met vele verontruste kritikasters uit de gristelijk kring over gesproken en niemand kan haar haarscherpe analyses tot nu toe weer leggen of evenaren!Toen ik het las? It completely knocked me down! Ik beleefde weer die verschrikkelijke tijd tussen 1963 en 1966 in dat afschuwelijk gristullukke gezin van mijn vriendin Els .Ik kan en wil er niet over praten! Ik heb nog minstens een of twee keer per week nachtmerries over die tijd. Je hoort van die fijne gristenen ook geen rechtstreeks eerlijk kommentaar op dat boekje van Ria.
Men mokt, bokt, snokt, moppert, mompelt, mummelt wat in de rafelige befbaard uit de tande loze mond, verklaart haar voor kompleet ge stoord alsmede “van den duivel” en gunt haar “De Wraak Des Heer’n” op haar bordje waar des ochtends in de artistieke,aardige aangekle de centraal verwarmde flat in Rotterdam alleen maar knapperige cornflakes op liggen en voor niets anders plaats is dan een glas vers geperste jus d’orange plus –heel verstandig-ter preventie van een en ander een dozijn vitamine tabletten om de vrije radicalen in de bloeds omloop te bestrijden,maar ik vraag me nog steeds af wie er gestoord is en van de duivel of de wraak van omhoog verdient!Die evangeliesen die haar meedogenloos in de rug aan vallen kiezen niet de kant van het gemanipuleerde,n iet alleen geestelijk, maar got betert ook nog vaak fysiek misbruikte slachtoffer, maar heel hypokriet de kant van de daders! Daders zijn populair in rechts orthodox christelijke kring om dat zij het daar aangehangen macho principe huldigen waar bij alles van manlijke zijde wordt goed gepraat,zelfs incest. Je dochters onteren wordt daar met Bijbelteksten gestaafd en geaccepteerd. Men ziet in die kringen vrouwen uitsluitend als neukvee dat in de keuken thuis hoort als een koe met een (trouw) ring door haar neus in de stal in haar eigen –maar nog liever in ander mans- stront! Wie als een mij bekende ouderling zijn dochters jaren lang gebruik van maakt op onoirbare wijze (vader is de dader) hoort in de bajes en niet in funktie voor de gemeente met een schijnheilige glimlach op zijn smoel die er op gebeiteld lijkt.Er heerst een kultuur van verzwijg en in evangeliese kringen die op het misdadige af en zeer bescha mend is.En zo wil men als gristen een getuige voor de wereld zijn? Laat me niet lachen! Christelijke citroenen worden nog steeds voor kalvinistiese knollen verkocht of is het juist omgekeerd? Enfin; knollen zijn het, knollen blijven het, die fijngriste lijke kollegaatjes van me…Ik kots niet op ze, daarvoor vind ik ze te onbenullig! Ik vind het allemaal zo knollig en drollig, dat miljeutje!